به گزارش لقمه، مجموعه فرهنگی تفریحی باغ غدیر به بهانه اجلاس میراث فرهنگی ناملموس، اقدام به برگزاری جشنواره‏‌های مختلفی نظیر مهارت پخت غذای ایرانی، جشنواره بازی‏‌های بومی محلی، نمایشگاه طبی سنتی و گیاهان دارویی، نمایشگاه پوشش اقوام ایرانی، نمایشگاه کودکان و جشنواره عشایر کرده است.

اگرچه این جشنواره عنوان پرطمطراق حمایت از زنان را به دوش می‏‌کشد؛ اما از میان هزاران هنری که بانوان پایه‏‌گذار و صاحب سبک آن هستند، بخش دستاوردهای بانوان باغ غدیر تنها به هنر آشپزی اکتفا کرده است، گویا در این مرز و بوم جایگاه زنان تنها با هنر آشپزی نشان داده می‌شود...!

چادرهای محلی هر کدام با بنری سر در آن که نشان از محلی‌ات قومی ایل هستند، با چارچوب‏‌هایی برپا شده‏‌اند. زن با چارقدی سیاه رنگ و لباس مخصوص عشایر، بیرون از چادر بر سکویی نشسته و چانه خمیر را با چوبی که حکم وردنه دارد، نازک می‏‌کند. خم می‏‌شود، با نگاهی زیر تنور، چوب‏‌های کنار دستش را زیر آتش می‏‌گذارد، چارقدش را صاف می‏کند و بی‏‌توجه به نگاه‏‌های پیرامونش، نان محلی می‏‌پزد.

در نزدیکی چادر عشایری که دورتادور آن با گلیم‏‌های بافته دست عشایر پوشانده شده است، زنان با لباس‏‌های محلی صنایع دستی مانند جعبه دستمال کاغذی، سطل، دستبند و ... می‏‌فروشند.

صدای بلند طبل و شیپور و ازدحام افرادی که گرداگرد چادر ایل بختیاری ایستاده‏‌اند، حاکی از چوب بازی است که افراد را از غرفه‏‌های دیگر بیرون و به طرف خود می‏‌کشاند. مرد میانسال با نفسی در سینه حبس شده در شیپور می‏‌دمد و جوانی در کنارش با ضربه‏‌های متوالی بر طبل می‏‌کوبد.

تمام نگاه‏‌های دورتادور خیره به دو جوانی است که در وسط این دایره، با شلوارهای گشاد، کلاه سیاه نمدی، جلیقه‏‌ای بر روی پیراهن و چوبی در دست می‏‌رقصند. یکی از دو جوان که چوب کوتاه‌تری در دست دارد، با حالت رقص و با گفتن «هی» خم می‏‌شود و بر چوب جوان مقابل می‏‌کوبد. با این حرکت، بازیکنی که چوب بلندتر در دست دارد، چوب کوتاه‌تر را در دست گرفته و فرد دیگری چوب بلندتر را در اختیار می‌گیرد. این بخش که انگار از جذاب‌ترین بخش‌های جشنواره است، افراد زیادی را برای تماشا جمع کرده است.

در سمت دیگر باغ غدیر که گذر مهارت پخت غذای ایرانی است، غذاهای سنتی هر استان در غرفه‏‌های مجزا از هم به نمایش درآمده است. غرفه‏‌دار که کاغذ و خودکاری در دستم می‏‌بیند به گمان این‌که قصد نت‏‌برداری دارم، به غرفه‏ کارگاه آموزشی پخت غذاهای سنتی راهنمایی‏‌ام می‏‌کند.

در کنار غرفه‏ پخت انواع نان سنتی ایرانی و غذاهای سنتی اصفهان، غرفه‏‏ گلاب قمصر کاشان، همراه با قاب عکس مراسم گل غلتان که نسل به نسل به قمصری‪ها ارث رسیده بود را به نمایش گذاشته است. غرفه‏‌دار در مورد این مراسم می‏‌گوید: قمصری‏‌ها کودکان زیر یک سال خود را داخل انبوه گل محمدی می‏‌گذارند و اعتقاد دارند این عمل کودک را طی مراحل زندگی از آسیب حساسیت‏‌های مختلف در امان نگه می‌دارد.

تعدادی سرگرم گردوبازی در قسمت بازی‏‌های بومی محلی شهرستان کاشان شده‌اند. یکی از اهالی کاشان گردوبازی را این طور شرح می‌دهد که پنج گردو را روی زمین قرار می‌دهند و خطی پشت آن رسم می‌کنند و افراد شرکت‌کننده نیز به فاصله پنج متری از گردوها با گردویی در دست به پنج گردوی گذاشته شده نشانه‌گیری می‌کنند، اگر گردوی پرتاب شده به گردوها بخورد و بیرون رود، گردوی بیرون رفته برای خود اوست و این بازی تا جایی پیش می‌رود که گردوها تمام شود و دارنده بیشترین گردو به عنوان برنده اعلام می‌شود.

بافت پرچم کشورهای اجلاس توسط دختران کم‌توان ذهنی

در بخش نمایشگاه کودکان، غرفه‌ای به دختران کم‌توان ذهنی تعلق دارد. دختران هر کدام بر صندلی خود روبروی گلیم و گبه‌ای نشسته و پرچم کشوری از کشورهای اجلاس را می‌بافند. مسؤول غرفه که فرصت چندانی برای اتمام این گلیم‌ها نمی‌بیند، به دختران برای عجله در بافت آنها تذکر می‌دهد.

"دست‏‌های کوچک من" عنوان بخش دیگری از این جشنواره است که در قسمتی از آن کودکان دبستان پرسش که بنا به درخواست مسؤولان مدرسه درسی به نام واحد اصفهان را می‌گذرانند، آشنایی خود را با کاردستی‌هایشان از صنایع دستی و بناهای تاریخی اصفهان نشان می‌دهند. غرفه‌دار در مورد این واحد درسی می‌گوید: «کودکان با گذراندن این واحد درسی که مخصوص دبستان پرسش است، با آداب و رسوم، صنایع دستی، بناهای تاریخی و ... شهر خود آشنا خواهند شد».

کمی آن طرف‌تر کودکانی نشسته بر صندلی به کودکان بازدیدکننده گلدوزی و دکمه دوزی آموزش می‌دهند. مسؤول این غرفه می‌گوید: «این غرفه برای بچه‌های 4 تا 15 ساله تشکیل شده است. این بچه‌ها که نقاشی کشیده و رنگ کرده‌اند، با انتقال نقاشی خود بر روی پارچه، تکه‌دوزی، دکمه دوزی، گلدوزی و ... آموزش خواهند دید».

در غرفه‌ای که عنوان "میراث فرهنگی ناملموس در نقاشی کودکان" را به یدک می‌کشد، پرنیان 10 ساله مشغول نقاشی کشیدن است. او در مورد چگونگی نشان دادن میراث فرهنگی ناملموس در نقاشی‌اش می‌گوید: «موضوع نقاشی من جشن آذرگان ایرانیان زرتشتی است که در اوایل ماه آذر به معبد می‌رفته و با افروختن آتش به جشن و پایکوبی می‌پرداختند». پرنیان، این نقاشی را میراث فرهنگی ناملموسی می‌داند که اگرچه ملموس نیست، اما در میان زرتشتیان حاکم بوده است.

در کنار بخش‌های مختلف این جشنواره، قسمتی به هنرهای نمایشی، مثنوی خوانی، آیین پهلوانی، لالایی خوانی، نقالی، لباس‏‌های ایرانیان در گذر زمان و قسمتی نیز به میراث سبز تعلق دارد که با مواد دور ریختنی و بازیافت، کاردستی‌های کودکان را به نمایش گذاشته شده است.

نام غرفه‌هایی که با محتوای‌شان نمی‌خواند!

در این بین غرفه‌هایی نیز هستند که عنوان سر در آن‌ها با خود غرفه نامرتبط است. مانند غرفه‌ای که سر در آن شیرینی‌های سنتی کشور اسلواکی، اما قاب‌های جشنواره گل و گلاب را به نمایش گذاشته است!

به گزارش ایسنا؛ قسمت نمایشگاه طبی سنتی و گیاهان دارویی به توزیع و فروش انواع روغن‏‌های گیاهی، عسل‏‌های درمانی، ماساژ و قولنج‏‌درمانی و ... اختصاص داده شده است.

بازگشت به صفحه نخست